نتایج مطالعه ی جدیدی که براساس نقشه برداری از فعالیت مغز لمحه رویا خراج شده است، این ایده را استقامت می درنگ که تجربه ی رویدادهای ردی در طی خواب ما را برای رویدادهای اصلی آماده می کند. پژوهشگران دریافتند افرادی که بیشتر رویا های بد می دیدند، خلال بیداری بهتر می توانستند ترس را مهار کنند. لامپروس پراگاموروس، دانشمند علوم اعصاب دانشگاه ژنو می گوید:بخاطر نخستین بار ما همبستگی های تندخو سست شدن را تو خلال دیدن خواب شناسایی کرده و مشاهده کردیم که وقتی ترس را در موقعیت واقعی خواه درون حالت خواب تجربه می کنیم مناطق انطباق از مغزمان فعال می شود.
خواب آدم هنوز بسیار اسرارآمیز است اما بیشتر افراد براساس تجربیات خویشتن می دانند که ایجاد و خو و رویا ارتباط خلط با هم دارند. اگرچه توضیح چگونگی آن بخاطر دانشمندان دشوار بوده است، اما این ایده که بستن چشم ها می تواند عواطف ما را انتظام کند، موضوع جدیدی تراشیدن. مستقر مانند زمان بیداری، ما انسان ها در خواب همچنین عواطفی را تجربه می کنیم و این تجربیات بر احساسی که هنگام بااطلاع شدن داریم، تأثیر می گذارد.مقاله های مرتبط:موازنه بین امواج عدد نفس خواب عامل مؤثر در تدریس یا فراموش کردن استچرا برخی افراد نمی توانند خواب هایشان را بوسیله یاد بیاورند؟یک نگاه علمی: چرا ترس را دوست داریم؟
تو حال مجهز و براساس نتایج آزمایش های مختلف، چنین تخیل می شود که جنین ی حرکت نوک تیز چشم به طریقی خاطرات و عواطف سلبی ما را استقرار می نرم ولی اینکه آیا آن عواطف می توانند به خواب هایی که ما می بینیم، چاک کنند، موضوع دیگری است.
شواهد اولیه نشان می دهند که داخل روند خواب، مراکز مغزی مرتبط با تنظیم عواطف، مثل آمیگدال کوشا هستند. نشان داده شده است زمانی که این مناطق دچار اختلال شوند، از شدت احساس ی خواب هایی که می بینیم، کاسته می شود. البته این می تواند یک همبستگی باشد ولی تمام چیزی که ما فعلا درمورد آن ها داریم، چند تئوری است. دامن تئوری «شبیه سازی تهدید»، مغز ما با مانور التهاب در نفس خواب خود را برای رویایی با بی تابی تو زمان بیداری آماده می درنگ. در همین حال، مدل های دیگر پیشنهاد می کنند که خواب درگیری های عاطفی را محلول می بطی ء و موجب کاهش خلق و خوی سلبی در روز بعد می شود. هر دو تئوری مقابل این موضوع هستند که تجربه ی ترس تو خواب منجر بوسیله پاسخ بهتر در زمان بیداری می شود؛ تنها تباین این تئوری ها در تک چگونگی این فرایند است. نتایج مطالعه ی متاخر امنیت بیشتری را از تئوری قرین سازی فراهم می کند. پراگاموروس می گوید:خواب ها ممکن است به عنوان تمرینی واقعی بخاطر واکنش های آینده ی ما عمل کرده و ما را برای مواجهه با خطرات در زندگی پا بر جا آماده کنند.
پژوهشگران با مصرف از الکتروانسفالوگرافی با تراکم بالا، فعالیت عدد ۱۸ همکاری کننده را حین خواب تک مطالعه راحتی دادند. هربار که شرکت کنندگان از خواب مسبوق می شدند، از آن ها درمورد رویا هایی که دیده بودند و اینکه آیا احساس خوف داشتند، سؤال می شد. پژوهشگران با تجزیه و تفریق نتایج مخبر فعالیت دو منطقه از مغز شدند که در بی تابی نقش دارند: اینسولا و قشر سینگولیت.
همچون آمیگدال که درون کنترل ترس نقش دارد، اینسولا همچنین طی بی نظمی برانگیخته می شود و در ارزیابی عواطف در جریان بیداری نقش دارد. در همین حین، قشر سینگولیت نیز قدری از مغز ما است که بدن ما را برای رویدادهای تهدیدآمیز آماده می کند. دانشمندان علوم اعصاب برای آگاهی بیشتر درمورد این مناطق و نقش آن ها، دفترچه های یادداشتی را به ۸۹ شرکت کننده دادند تا آن ها به مدت یک هفته و هر صبح درمورد اینکه خواب های آن ها انگیزه ایجاد چه احساسی در آن شده است، مطالبی را یادداشت کنند. همدستی کنندگان داخل پایان هفته در وسیله MRI قرار گرفتند و به آن ها تصاویر حاوی عواطف سلبی و همچنین تصاویر سلبی علامت داده می شد برای اینکه ببینند آیا عواطفی که آن ها درون خواب های خود تجربه کرده اند، موجب تحول پاسخ آن ها دربرابر تپش درون زندگی حقیقی می شود خواه خیر. ویرجینی استرپنیچ، متحصص علوم اعصاب دانشگاه ژنو می گوید:ما دریافتیم هرچه بی تا بوسیله مدت کامل رطوبت در خواب های خود عاطفه ترس می کرد، در روند بیداری و وقتی که بوسیله تصاویر سلبی نگاه می کرد، فعالیت اینسولا، سینگولیت و آمیگدال در مغز او کم می شد. علاوه پهلو این، فعالیت بخش قشر پیش پیشانی میانی که در خلال ترس موجب مهار آمیگدال می شود، به صورت متناسب با تعداد خواب های ترسناک افزایش می یافت.
نتایح بررسی ی مجهز از این ادعاهای تئوریکی امنیت می یواش که تمرین هنگام خواب می تواند ازطریق «درس خاموشی» یا دیگر تاکتیک ها عدد را مجددا تنظیم کند. با این حال، پژوهشگران می گویند این فقره احتمالا درمورد کابوس های شب هنگام صدق نمی بطی ء. برخلاف رویا های بد که داخل آن ها سطوح ترس متوسط است، کابوس ها می توانند موجب پریشانی زیاد از وزن و اختلال خواب شده و تأثیر منفی روی عواطف ما داخل زمان بیداری داشته باشند. پراگاموروس نتیجه گیری می نرم:ما معتقدیم که اگر خواب از آستانه ی مشخصی از اضطراب رد شود، نقش پرمنفعت خود را به نشانی انتظام کننده ی عواطف از دست می دهد.
پژوهشگران می خواهند کابوس های شبانه و عواطف مثبت دم خواب را نیز تک بررسی قرار دهند تا ببینند که آن ها تو زمان بیداری چه تأثیری روی ما دارند.
نتایج این مطالعه در روزنامه ی Human Brain Mapping منتشر شده است.بیشتر بخوانید:رفتار متفاوت شبکه های مغز در افرادی که تمایل بوسیله خودکشی دارندمحرومیت از رویا چه تاثیری بر مغز و عملکرد شناختی آن دارد؟ژنتیک و تاثیر آن بر کیفیت خوابچگونه عدد پس از حذف یک نیم کره دوباره خود را بازسازی می کند؟چرا احساسات منفی به طاسی بد نیستند؟
خواب آدم هنوز بسیار اسرارآمیز است اما بیشتر افراد براساس تجربیات خویشتن می دانند که ایجاد و خو و رویا ارتباط خلط با هم دارند. اگرچه توضیح چگونگی آن بخاطر دانشمندان دشوار بوده است، اما این ایده که بستن چشم ها می تواند عواطف ما را انتظام کند، موضوع جدیدی تراشیدن. مستقر مانند زمان بیداری، ما انسان ها در خواب همچنین عواطفی را تجربه می کنیم و این تجربیات بر احساسی که هنگام بااطلاع شدن داریم، تأثیر می گذارد.مقاله های مرتبط:موازنه بین امواج عدد نفس خواب عامل مؤثر در تدریس یا فراموش کردن استچرا برخی افراد نمی توانند خواب هایشان را بوسیله یاد بیاورند؟یک نگاه علمی: چرا ترس را دوست داریم؟
تو حال مجهز و براساس نتایج آزمایش های مختلف، چنین تخیل می شود که جنین ی حرکت نوک تیز چشم به طریقی خاطرات و عواطف سلبی ما را استقرار می نرم ولی اینکه آیا آن عواطف می توانند به خواب هایی که ما می بینیم، چاک کنند، موضوع دیگری است.
شواهد اولیه نشان می دهند که داخل روند خواب، مراکز مغزی مرتبط با تنظیم عواطف، مثل آمیگدال کوشا هستند. نشان داده شده است زمانی که این مناطق دچار اختلال شوند، از شدت احساس ی خواب هایی که می بینیم، کاسته می شود. البته این می تواند یک همبستگی باشد ولی تمام چیزی که ما فعلا درمورد آن ها داریم، چند تئوری است. دامن تئوری «شبیه سازی تهدید»، مغز ما با مانور التهاب در نفس خواب خود را برای رویایی با بی تابی تو زمان بیداری آماده می درنگ. در همین حال، مدل های دیگر پیشنهاد می کنند که خواب درگیری های عاطفی را محلول می بطی ء و موجب کاهش خلق و خوی سلبی در روز بعد می شود. هر دو تئوری مقابل این موضوع هستند که تجربه ی ترس تو خواب منجر بوسیله پاسخ بهتر در زمان بیداری می شود؛ تنها تباین این تئوری ها در تک چگونگی این فرایند است. نتایج مطالعه ی متاخر امنیت بیشتری را از تئوری قرین سازی فراهم می کند. پراگاموروس می گوید:خواب ها ممکن است به عنوان تمرینی واقعی بخاطر واکنش های آینده ی ما عمل کرده و ما را برای مواجهه با خطرات در زندگی پا بر جا آماده کنند.
پژوهشگران با مصرف از الکتروانسفالوگرافی با تراکم بالا، فعالیت عدد ۱۸ همکاری کننده را حین خواب تک مطالعه راحتی دادند. هربار که شرکت کنندگان از خواب مسبوق می شدند، از آن ها درمورد رویا هایی که دیده بودند و اینکه آیا احساس خوف داشتند، سؤال می شد. پژوهشگران با تجزیه و تفریق نتایج مخبر فعالیت دو منطقه از مغز شدند که در بی تابی نقش دارند: اینسولا و قشر سینگولیت.
همچون آمیگدال که درون کنترل ترس نقش دارد، اینسولا همچنین طی بی نظمی برانگیخته می شود و در ارزیابی عواطف در جریان بیداری نقش دارد. در همین حین، قشر سینگولیت نیز قدری از مغز ما است که بدن ما را برای رویدادهای تهدیدآمیز آماده می کند. دانشمندان علوم اعصاب برای آگاهی بیشتر درمورد این مناطق و نقش آن ها، دفترچه های یادداشتی را به ۸۹ شرکت کننده دادند تا آن ها به مدت یک هفته و هر صبح درمورد اینکه خواب های آن ها انگیزه ایجاد چه احساسی در آن شده است، مطالبی را یادداشت کنند. همدستی کنندگان داخل پایان هفته در وسیله MRI قرار گرفتند و به آن ها تصاویر حاوی عواطف سلبی و همچنین تصاویر سلبی علامت داده می شد برای اینکه ببینند آیا عواطفی که آن ها درون خواب های خود تجربه کرده اند، موجب تحول پاسخ آن ها دربرابر تپش درون زندگی حقیقی می شود خواه خیر. ویرجینی استرپنیچ، متحصص علوم اعصاب دانشگاه ژنو می گوید:ما دریافتیم هرچه بی تا بوسیله مدت کامل رطوبت در خواب های خود عاطفه ترس می کرد، در روند بیداری و وقتی که بوسیله تصاویر سلبی نگاه می کرد، فعالیت اینسولا، سینگولیت و آمیگدال در مغز او کم می شد. علاوه پهلو این، فعالیت بخش قشر پیش پیشانی میانی که در خلال ترس موجب مهار آمیگدال می شود، به صورت متناسب با تعداد خواب های ترسناک افزایش می یافت.
نتایح بررسی ی مجهز از این ادعاهای تئوریکی امنیت می یواش که تمرین هنگام خواب می تواند ازطریق «درس خاموشی» یا دیگر تاکتیک ها عدد را مجددا تنظیم کند. با این حال، پژوهشگران می گویند این فقره احتمالا درمورد کابوس های شب هنگام صدق نمی بطی ء. برخلاف رویا های بد که داخل آن ها سطوح ترس متوسط است، کابوس ها می توانند موجب پریشانی زیاد از وزن و اختلال خواب شده و تأثیر منفی روی عواطف ما داخل زمان بیداری داشته باشند. پراگاموروس نتیجه گیری می نرم:ما معتقدیم که اگر خواب از آستانه ی مشخصی از اضطراب رد شود، نقش پرمنفعت خود را به نشانی انتظام کننده ی عواطف از دست می دهد.
پژوهشگران می خواهند کابوس های شبانه و عواطف مثبت دم خواب را نیز تک بررسی قرار دهند تا ببینند که آن ها تو زمان بیداری چه تأثیری روی ما دارند.
نتایج این مطالعه در روزنامه ی Human Brain Mapping منتشر شده است.بیشتر بخوانید:رفتار متفاوت شبکه های مغز در افرادی که تمایل بوسیله خودکشی دارندمحرومیت از رویا چه تاثیری بر مغز و عملکرد شناختی آن دارد؟ژنتیک و تاثیر آن بر کیفیت خوابچگونه عدد پس از حذف یک نیم کره دوباره خود را بازسازی می کند؟چرا احساسات منفی به طاسی بد نیستند؟