این یکی از بی عدالتی های بزرگ عمر است: برخی افراد برای حفظ اندازه کم ارزش خود باید مواظب غذاخوردنشان باشند؛ درحالی که برخی دیگر تا دلشان می خواهد عسل می خورند و همان نتیجه را بوسیله مشت می آورند. راز این موضوع چیست؟ چرا برخی افراد دچار اضافه قطع نمی شوند؟
کاتلین ملانسون، لله تغذیه و علوم غذایی درون دانشگاه رود آیلند گفت: «پاسخ ساده ای بخاطر این استفسار وجود ندارد. عوامل ژنتیکی و تغذیه ای و حتی رفتاری وجود دارند که در این زمینه دخیل هستند و کمیت ی تأثیر هرکدام از این عوامل تو افراد مختلف متفاوت است.»
هوش یکی از عوامل مهمی است که با سنخ بدن یا متابولسیم ارتباطی ندارد. ملانسون گفت بسیاری از افراد که بوسیله نظر می رسد بدون افزایش پیمانه هرچه دوست دارند می خورند، درواقع بیشتر از سایر ما غذا نمی خورند. برای مثال، دوست شما که هر روز بستنی می خورد، ممکن است این کالری های اضافه را با نوشانیدن ارج کمتری غذا در وعده های دیگر جبران نرم یا شاید هنگام خوردن پیتزا، آن ها بوسیله آرامی می خورند و پس از چند تکه سیر می شوند.
دکتر فرانک گرینوی، مدیر مبصر پزشکی مرکز پژوهش های زیست پزشکی پنینگتون گفت: «اگر کالری های این افراد را وزن بگیرید، امکان پذیر است بوسیله کمیت ای که فکر می کنید، غذا نخورند؛ درحالی که آن ها امکان پذیر است از غذاهای پرکالری بخورند، شبیه افراد دیگر پرخوری نمی کنند.»
فعالیت بدنی نیز ممکن است تأثیرگذار باشد؛ اما حتما لازم زدودن در باشگاه ادا شود. ملانسون گفت:فدایی از افراد تحرک بیشتری دارند؛ حتی اگر لزوما بازی کار نباشند. برای مثال، آن ها مقدور است پرتحرک یا سریع العمل و شغل فعالی داشته باشند خواه تمام روز را بوسیله پشت کودکان خود تو حال حرکت باشند. حتی شواهدی حیات دارد که نشان می دهد برخی از افراد ازنظر ژنتیکی این امید را دارند که بخواهند بدن خود را بیشتر حرکت دهند. همچنین، آن لول زیادی می تواند باعث زننده ترشدن متابولسیم بدن شود یا بر معیار انرژی ای اثر بگذارد که بدن درون طول روز مصرف می کند.
هرچه بیشتر تکان داشته باشید، تعداد و نمونه فعالیت میتوکندری های موجود در سلول های عضلات شما بیشتر می شود. میتوکندری ها نیروگاه هایی هستند که انرژی تولید و از انرژی برای حرکت استفاده می کنند. هرچه تعداد میتوکندری ها بیشتر باشد، بدین معنا است که کالری بیشتری سوزانده می شود.
دکتراینس باروسو پژوهشگری در دانشگاه کمبریج انگلستان است که روی ژنتیک چاقی وارسی می درنگ. وی گفت:شواهد کمی وجود دارد که علامت دهد بدون ورزش فداکار از افراد درمقایسه با دیگران کالری بسیار بیشتری می سوزانند؛ اما ممکن است تضاد های فیزیولوژیکی بود داشته باشد که به برخی افراد اجازه دهد بوسیله طور غریزی و بدون بزرگداشت محدودیت های شدید، مقدار کالری مصرفی را تعدیل کنند.مقاله های مرتبط:ورزش به خشکی امدن گزینش های غذایی و وزن تأثیر می گذاردورزش های که بیشترین تأثیر را داخل کاهش وزن دارندپاسخ هورمونی و دارویی تو افراد بی حالت و لاغر یکسان حلق
آبشارها یی از سیگنال های خشمناک و هورمون های در حال گشت داخل خون ما باهم تعامل و فاش می کنند که گرسنه یا سیر هستیم. به گفته ی ملانسون، این «جهیز تنظیمی اشتها» معروفیت دارد و امکان پذیر است در برخی افراد درمقایسه با دیگران حساس مرطوب باشد. یکی از هورمون های مهم محبوس در این سیستم لپتین است. هورمون لپتین به انتظام قیمت غذایی کمک می درنگ که تو پیرامون ی زمانی کامل و خیر فقط وهله ی غذایی بعدی می خوریم. بنابراین، ویژگی با سیستم حساس برنده مقدور است درون مهمانی غذای زیادی بخورد؛ اما بخاطر چند روز آینده احساس اشباع کند و غذای کمتری بخورد. ملانسون اعتقاد دارد آن ها بوسیله نعوظ خودکار می توانند توازن انرژی خود را انتظام مجدد کنند؛ زیرا سیستم سیگنال دهی اشتهای آن ها می تواند بگوید: «خُب، ما انرژی کافی را دریافت کردیم».
ژنتیک می تواند در غبطه بی مانند برای افزایش یا کاهش اندازه اثرگذار باشد. براساس مطالعه ای که در سال ۲۰۱۹ تو مجله ی PLOS Genetics منتشر شد، پژوهشگران متجاوز از ۲۵۰ منطقه ی ژنی مختلف را پیدا کرده اند که با چاقی ارتباط دارد. برای این مطالعه، پژوهشگران ۱۶۲۲ فرید سالم دارای شاخص توده ی بدنی (BMI) پایین را با ۱،۹۸۵ فرد دستخوش چاقی شدید و ۱۰،۴۳۳ فرد دارای پیمانه طبیعی (به عنوان گروه کنترل) مقایسه کردند. آن ها دریافتند شرکت کنندگان لاغر ژن های مرتبط با چاقی کمتری داشتند؛ اما باروسو، یکی از نویسندگان مطالعه می گوید: «ژن ها به انزوا وزن شما را تعیین نمی کنند. ما ژن هایی پیدا نکردیم که به طور انحصاری دربرابر چاقی محافظت خواه بی مانند را مستعد به چاقی کنند. همچنین افرادی دارید که عوامل ژنتیکی گلچین کننده ی چاقی دارند؛ ولی مسطح نیستند.»
درپایان، پاسخ پیچیده است: این گونه نیست که گرایش ما به افزایش اندازه یا حفظ کردن کمیت فقط از قبل گلچین شده باشد؛ اما کاملا هم در کنترل ما نیست. به گفته ی ملانسون، هیچ مفتاح روشن و خلوت ژنتیکی وجود ندارد که به فدایی افراد اجازه دهد هرچه می خواهند، بدون افزایش وزن بخورند و در همین زمان، گرایش به اضافه کمیت لزوما شاگرد از کنترل نکردن خویشتن نیست. این شرایط در بین افراد مختلف متفاوت است.بیشتر بخوانید:تشخیص آسیب قلبی در بیشتر بیماران بهبودیافته از کووید 19کنکور سراسری درون تاریخچه مقرر برگزار می شودچین واکسن هایی بوسیله کارمندان دولتی می دهد که زنهار و اثربخشی شان تأیید نشده استایرانی ها هر سه روز یک بار به اندازه پیمانه برج میلاد زباله تولید می کنندوزیر بهداشت: بوسیله تعویق انداختن کنکور بوسیله اشتیاق روزهای بهتر، کار درستی حلق
کاتلین ملانسون، لله تغذیه و علوم غذایی درون دانشگاه رود آیلند گفت: «پاسخ ساده ای بخاطر این استفسار وجود ندارد. عوامل ژنتیکی و تغذیه ای و حتی رفتاری وجود دارند که در این زمینه دخیل هستند و کمیت ی تأثیر هرکدام از این عوامل تو افراد مختلف متفاوت است.»
هوش یکی از عوامل مهمی است که با سنخ بدن یا متابولسیم ارتباطی ندارد. ملانسون گفت بسیاری از افراد که بوسیله نظر می رسد بدون افزایش پیمانه هرچه دوست دارند می خورند، درواقع بیشتر از سایر ما غذا نمی خورند. برای مثال، دوست شما که هر روز بستنی می خورد، ممکن است این کالری های اضافه را با نوشانیدن ارج کمتری غذا در وعده های دیگر جبران نرم یا شاید هنگام خوردن پیتزا، آن ها بوسیله آرامی می خورند و پس از چند تکه سیر می شوند.
دکتر فرانک گرینوی، مدیر مبصر پزشکی مرکز پژوهش های زیست پزشکی پنینگتون گفت: «اگر کالری های این افراد را وزن بگیرید، امکان پذیر است بوسیله کمیت ای که فکر می کنید، غذا نخورند؛ درحالی که آن ها امکان پذیر است از غذاهای پرکالری بخورند، شبیه افراد دیگر پرخوری نمی کنند.»
فعالیت بدنی نیز ممکن است تأثیرگذار باشد؛ اما حتما لازم زدودن در باشگاه ادا شود. ملانسون گفت:فدایی از افراد تحرک بیشتری دارند؛ حتی اگر لزوما بازی کار نباشند. برای مثال، آن ها مقدور است پرتحرک یا سریع العمل و شغل فعالی داشته باشند خواه تمام روز را بوسیله پشت کودکان خود تو حال حرکت باشند. حتی شواهدی حیات دارد که نشان می دهد برخی از افراد ازنظر ژنتیکی این امید را دارند که بخواهند بدن خود را بیشتر حرکت دهند. همچنین، آن لول زیادی می تواند باعث زننده ترشدن متابولسیم بدن شود یا بر معیار انرژی ای اثر بگذارد که بدن درون طول روز مصرف می کند.
هرچه بیشتر تکان داشته باشید، تعداد و نمونه فعالیت میتوکندری های موجود در سلول های عضلات شما بیشتر می شود. میتوکندری ها نیروگاه هایی هستند که انرژی تولید و از انرژی برای حرکت استفاده می کنند. هرچه تعداد میتوکندری ها بیشتر باشد، بدین معنا است که کالری بیشتری سوزانده می شود.
دکتراینس باروسو پژوهشگری در دانشگاه کمبریج انگلستان است که روی ژنتیک چاقی وارسی می درنگ. وی گفت:شواهد کمی وجود دارد که علامت دهد بدون ورزش فداکار از افراد درمقایسه با دیگران کالری بسیار بیشتری می سوزانند؛ اما ممکن است تضاد های فیزیولوژیکی بود داشته باشد که به برخی افراد اجازه دهد بوسیله طور غریزی و بدون بزرگداشت محدودیت های شدید، مقدار کالری مصرفی را تعدیل کنند.مقاله های مرتبط:ورزش به خشکی امدن گزینش های غذایی و وزن تأثیر می گذاردورزش های که بیشترین تأثیر را داخل کاهش وزن دارندپاسخ هورمونی و دارویی تو افراد بی حالت و لاغر یکسان حلق
آبشارها یی از سیگنال های خشمناک و هورمون های در حال گشت داخل خون ما باهم تعامل و فاش می کنند که گرسنه یا سیر هستیم. به گفته ی ملانسون، این «جهیز تنظیمی اشتها» معروفیت دارد و امکان پذیر است در برخی افراد درمقایسه با دیگران حساس مرطوب باشد. یکی از هورمون های مهم محبوس در این سیستم لپتین است. هورمون لپتین به انتظام قیمت غذایی کمک می درنگ که تو پیرامون ی زمانی کامل و خیر فقط وهله ی غذایی بعدی می خوریم. بنابراین، ویژگی با سیستم حساس برنده مقدور است درون مهمانی غذای زیادی بخورد؛ اما بخاطر چند روز آینده احساس اشباع کند و غذای کمتری بخورد. ملانسون اعتقاد دارد آن ها بوسیله نعوظ خودکار می توانند توازن انرژی خود را انتظام مجدد کنند؛ زیرا سیستم سیگنال دهی اشتهای آن ها می تواند بگوید: «خُب، ما انرژی کافی را دریافت کردیم».
ژنتیک می تواند در غبطه بی مانند برای افزایش یا کاهش اندازه اثرگذار باشد. براساس مطالعه ای که در سال ۲۰۱۹ تو مجله ی PLOS Genetics منتشر شد، پژوهشگران متجاوز از ۲۵۰ منطقه ی ژنی مختلف را پیدا کرده اند که با چاقی ارتباط دارد. برای این مطالعه، پژوهشگران ۱۶۲۲ فرید سالم دارای شاخص توده ی بدنی (BMI) پایین را با ۱،۹۸۵ فرد دستخوش چاقی شدید و ۱۰،۴۳۳ فرد دارای پیمانه طبیعی (به عنوان گروه کنترل) مقایسه کردند. آن ها دریافتند شرکت کنندگان لاغر ژن های مرتبط با چاقی کمتری داشتند؛ اما باروسو، یکی از نویسندگان مطالعه می گوید: «ژن ها به انزوا وزن شما را تعیین نمی کنند. ما ژن هایی پیدا نکردیم که به طور انحصاری دربرابر چاقی محافظت خواه بی مانند را مستعد به چاقی کنند. همچنین افرادی دارید که عوامل ژنتیکی گلچین کننده ی چاقی دارند؛ ولی مسطح نیستند.»
درپایان، پاسخ پیچیده است: این گونه نیست که گرایش ما به افزایش اندازه یا حفظ کردن کمیت فقط از قبل گلچین شده باشد؛ اما کاملا هم در کنترل ما نیست. به گفته ی ملانسون، هیچ مفتاح روشن و خلوت ژنتیکی وجود ندارد که به فدایی افراد اجازه دهد هرچه می خواهند، بدون افزایش وزن بخورند و در همین زمان، گرایش به اضافه کمیت لزوما شاگرد از کنترل نکردن خویشتن نیست. این شرایط در بین افراد مختلف متفاوت است.بیشتر بخوانید:تشخیص آسیب قلبی در بیشتر بیماران بهبودیافته از کووید 19کنکور سراسری درون تاریخچه مقرر برگزار می شودچین واکسن هایی بوسیله کارمندان دولتی می دهد که زنهار و اثربخشی شان تأیید نشده استایرانی ها هر سه روز یک بار به اندازه پیمانه برج میلاد زباله تولید می کنندوزیر بهداشت: بوسیله تعویق انداختن کنکور بوسیله اشتیاق روزهای بهتر، کار درستی حلق
- ۹۹/۰۵/۱۳